اصل عینیت یا Objectivity Principle، بیان می‌کند که که حسابداران باید از داده‌های عینی و قابل‌اندازه‌گیری استفاده کنند و از ارائه داده‌های ذهنی یا خودساخته بپرهیزند. اصل عینیت در حسابداری به این معنا است که اطلاعات حسابداری باید بر اساس مستندات و مدارک قابل‌اندازه‌گیری و قابل‌تأیید باشد. این اصل باعث می‌شود که اطلاعات حسابداری دقیق، قابل‌اعتماد و قابل‌مقایسه باشند.
اصل عینیت یکی از مهم‌ترین اصول حسابداری است و باعث می‌شود که حسابداران بتوانند اطلاعات مالی را به‌صورت دقیق و بدون تعصب گزارش دهند. بیایید یک مثال بزنیم. فرض کنید شما صاحب یک کافه هستید و یک دستگاه قهوه‌ساز جدید خریداری کرده‌اید. اصل عینیت بیان می‌کند که هزینه این دستگاه باید بر اساس فاکتور خرید آن (مستندات و مدارک قابل‌اندازه‌گیری و قابل‌تأیید) ثبت شود، نه بر اساس ارزشی که شما به آن می‌دهید یا هزینه‌ای که فکر می‌کنید در آینده برای آن پرداخت خواهید کرد (داده‌های ذهنی یا خودساخته). این اصل باعث می‌شود که اطلاعات حسابداری مطمئن باشند.
